ოყურეშის მარნის დამფუძნებელი და მეღვინე

ბევრი ადამიანისთვის ღვინო ალკოჰოლური სასმელია, რომელსაც მთელი ცხოვრება სიამოვნებით მიირთმევს. ის არის ჩვენი ერთგული პარტნიორი და მეგობრობის სიმბოლო, რომელსაც ვუხმობთ დღესასწაულების, რთული სიტუაციებისა და ხშირად სოციალური თავშეყრის დროს, თუმცა ქართველებისთვის ღვინოს კიდევ უფრო ღრმა დატვირთვა აქვს. არქეოლოგების მტკიცებით, საქართველოსა და ღვინის კავშირი 8000 წელს ითვლის. ამიტომ გასაკვირი არაა, რომ აღნიშნული მემკვიდრეობა უფრო მეტია ვიდრე უბრალოდ სასმელი. მიუხედავად იმისა, რომ მეღვინეობაში პიონერობას დიდი მნიშვნელობა აქვს, ქართველების ღვინოსთან კავშირის ნამდვილი მტკიცებულება მისი ათასწლეულების მანძილზე დაყენების უწყვეტი ტრადიციაა. ასეთი გრძელვადიანი პრაქტიკა, რომელიც გადაეცემა თაობიდან თაობას, მკვიდრდება ადამიანის არსში და მისი ნაწილი ხდება. მსგავსი ღრმა კავშირი ადრე თუ გვიან ყოველთვის იჩენს თავს და გიბიძგებს დაუბრუნდე საწყისებს და გააგრძელო ღვინის დაყენების ათასწლეული ტრადიცია. სწორედ მსგავს შემთხვევასთან გვაქვს შეხება ონისე უგრეხელიძესთანაც.

ბატონი ონისე უგრეხელიძე საგვარეულო ვენახის აღდგენისა და ღვინის წარმოების აღორძინების მისიით დაბრუნდა სოფელ ოყურეშში, საგვარეულო მამულში. თავდაპირველად ვენახში მხოლოდ 500 უსახელოურის ჯიშის ვაზი იყო. მიუხედავად ამისა, ურყევი ერთგულებისა და დიდი ძალისხმევის წყალობით, მან შეძლო ვენახის გაფართოება 8000 ვაზამდე. ეს მიღწევა განსაკუთრებით მისასალმებელია იმ ეკონომიკური გამოწვევების გათვალისწინებით, რომლებიც ქვეყანას იმ პერიოდში ჰქონდა.

შეზღუდული რესურსების მიუხედავად, ბატონმა ონისე უგრეხელიძემ შეძლო ეწარმოებინა ოთხი გამორჩეული ღვინის პროდუქტი. მიღწეული წარმატებების მიუხედავად, ის გულმოდგინედ აგრძელებს მუშაობას წარმოების გასაზრდელად და აქტიურად ეძებს საექსპორტო გზებს. თუმცა, მისი მისწრაფებები მხოლოდ კომერციული როდია. ბატონი ონისეს მცდელობებს საფუძვლად უდევს მისი უდიდესი სურვილი, ღვინის საშუალებით წარმოაჩინოს ლეჩხუმის მდიდარი მემკვიდრეობა, რათა მსოფლიომ გაიგოს ამ ადგილის ღრმად ფესვგადგმული ტრადიციებისა და კულტურული მნიშვნელობის შესახებ.

ბ-ნი ონისე, რომელსაც კარგად ესმის თანამშრომლობის მნიშვნელობა და სწორედ ამიტომ გაწევრიანდა ასოციაციაში. უსახელოურის ჯიშის ყურძნისა და მისგან დამზადებული ღვინის დაცვისთვის, მათ ერთმანეთს გაუზიარეს საკუთარი გამოცდილება. ორივეს აქვს საერთო, გრძელვადიანი მიზანი: ისინი ცდილობენ უზრუნველყონ, რომ ლეჩხუმის მდიდარი მემკვიდრეობა არა მხოლოდ შენარჩუნდეს, არამედ გადაეცეს მომავალ თაობებს და მათგანაც შესაბამისად დაფასდეს. ბატონი ონისესა და ბატონი თამაზის პარტნიორობა არის ტრადიციისადმი და სამომავლო ხედვისადმი ერთგულების სიმბოლო.