ხომლის მარნის დამფუძნებელი და მეღვინე

თამაზ ომანაძე

ყოველი წარმატების მიღმა დგას ინდივიდი, თავისი პიროვნული სამყაროთი და ხედვით. არ შეიძლება გადაჭარბებული მნიშვნელობა არ მივანიჭოთ ადამიანს, რომელიც მართვის სადავეებს ფლობს. ეს არის საფუძველი, რომელზეც ყველა ახალი იდეა იგება. აუცილებელია იმის აღნიშვნა, რომ თითოეული ინოვაციური კონცეფცია მჭიდრო კავშირშია ინდივიდის გამოცდილებასთან, ენთუზიაზმსა და მიზანსწრაფულობასთან. მათი ისტორიები, ხშირად უთქმელი, არის სასიცოცხლო ხაზები, რომლებიც ასაზრდოებს და განსაკუთრებულს ხდის პიროვნების შემოქმედებას.

თამაზ ომანაძემ, რომელიც, ხომლის მარანის მამოძრავებელი ძალაა, ქვევრის ღვინის დაყენების უძველესი ტექნიკის გამოყენებით, უსახელოურისა და ცოლიკოურის ყურძნის ჯიშებისგან შექმნა გამორჩეული ღვინო.

უსახელოურის უნიკალური ვაზის ჯიშის ბიო ღვინის დამზადების კონცეფცია ათწლეულზე მეტი ხნის წინ გაუჩნდა, თუმცა თამაზ ომანაძის მეღვინეობით გატაცება უფრო ადრეული წლებიდან იღებს სათავეს. მისი ბაბუა, ლეჩხუმის სოფელ მახურაში პატივცემული დიაკვანი და მეღვინე იყო. სწორედ ბაბუასა და ქვევრის მეღვინეობის ხელოვნებასთან დაკავშირებულმა მოგონებებმა გააღვივა თამაზის ურყევი სიყვარული ქართული მევენახეობის მიმართ.

მან პროცესის პირველივე დღეებიდან მიზნად დაისახა ბიო ღვინის ტრადიციული ქვევრის მეთოდით წარმოება. სოფელ ოყურეშში მცხოვრები ნათესავების მხარდაჭერით, წლების განმავლობაში დაუღალავი შრომის შედეგად მოიყვანა უსახელოურის და ცოლიკოურის ჯიშების ბიოსერტიფიცირებული ყურძენი. მაღალხარისხოვანმა მოსავლიანობამ საბოლოოდ განაპირობა ბიოსერტიფიცირებული ღვინის წარმოება.

აღსანიშნავია, რომ ბატონმა თამაზმა შეძლო, რომ უსახელოურის ჯიშის ყურძნიდან, ტრადიციული ქვევრის მეთოდით, წარმატებით დაემზადებინა ბიოსერტიფიცირებული ნახევრადტკბილი ღვინო, რაც თანამედროვე ტექნიკის გამოყენებითაც კი საკმაოდ რთული ამოცანაა.

გარდა მეღვინეობის ჩინებული ოსტატისა, ბატონი თამაზი უსახელოურის და ლეჩხუმის მემკვიდრეობის ერთგული დამცველია. თავისი დაუღალავი ძალისხმევითა და ხელმძღვანელობით, მან ხელი შეუწყო უსახელოურის ღვინისა და ყურძნის დაცვის ასოციაციის დაარსებას. ბატონი თამაზის ხელმძღვანელობით, ორგანიზაციამ შეძლო, რომ სახელმწიფო ორგანოებს „ოყურეშის უსახელოურის“ მიკროკლიმატური ზონისთვის სამართლებრივი აღიარება მიეცათ. ეს ღირსშესანიშნავი მიღწევა გახდა საფუძველი ღვინის ხარისხისა და უსახელოურის ვაზის ჯიშის კულტურული მნიშვნელობის დაცვის, გაძლიერებისა და შენარჩუნებისთვის.

ადგილობრივი ღვინის ენთუზიასტებისა და სამთავრობო უწყებების აღიარების მოპოვების შემდეგ, ბატონი თამაზი შეუპოვრად აგრძელებს უსახელოურის შესახებ გლობალური ცნობიერების ამაღლებას. მისი მიზანია უზრუნველყოს როგორც ყურძნის, ისე მისი მდიდარი კულტურული მემკვიდრეობის გრძელვადიანი დაცვა და შენარჩუნება.